Wprowadzenie do ISTDP

„…poznanie podstaw ISTDP bardzo otwiera oczy na różne aspekty psychiki pacjentów i mam nadzieję korzystać z tak poszerzonych horyzontów, kiedy ta wiedza i pewne doświadczenie się skonsoliduje..”

„Nauczyłam się jak zauważać oraz radzić sobie z oporem wobec terapii, a także oporem wobec mnie jako lekarza”

„Ważna była pomoc w nawiązaniu  kontaktu z lekarzem oraz własnymi emocjami. Na przykład pacjenci unikali kontaktu wzrokowego, „galopowali”, mówili w sposób ogólnikowy, używali projekcji, idealizacji, wyparcia, ignorowania, lekceważenia, pasywności, uległości. Stosowali mechanizmy obronne ( wyżej wymienione obrony na drzwiach frontowych), aby nie wchodzić w relację z psychoterapeutą, w której mogliby doświadczyć tych emocji.”

„istotne dla mnie okazało się korzystanie z „trójkąta konfliktu”. Kiedy pacjent stawał się defensywny, blokując na przykład próby pomocy w rozpoznawaniu lęku i jego regulacji, należało podjąć próbę restrukturyzacji obrony poprzez konfrontację, identyfikację i klaryfikację funkcji obrony.” 

„Zrozumiałem, że naszym zadaniem jest nazywanie tego, co robią pacjenci. Pokazywanie, że sami siebie ranią w ten sposób i że pracujemy z nimi po to, żeby przestali to robić.”

 „… dzięki kursowi nauczyłam się wstępnej pracy przygotowującej do doświadczania emocji. Zrozumiałam jak funkcjonują obrony na drzwiach frontowych i drzwiach piwnicznych oraz jak zwrócić na to uwagę pacjenta.” 

„Warto zaznaczyć, iż nierozerwalną częścią było przedstawienie neurobiologicznego podłoża regulacji lęku i emocji, co znacznie ułatwiło zrozumienie mechanizmów uruchamianych przez pacjenta. „