O ISTDP

O ISTDP

Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Dynamiczna (ISTDP) to nowoczesny nurt psychoterapii,  rozwijający się od lat 60-tych ubiegłego wieku w Kanadzie, USA i krajach Europy Zachodniej, a od 2008 roku również w Polsce.  Podejście to wyrosło z braku satysfakcji z efektów i czasu trwania terapii psychoanalitycznej oraz potrzeby zbadania i zrozumienia jakie interwencje w relacji terapeutycznej przynoszą realną, możliwą do oceny zmianę u pacjenta. Twórca tego podejścia Habib Davanloo, w oparciu o precyzyjną obserwację nagrań sesji terapeutycznych wypracował nowatorską metodę terapii pozwalającą na osiągniecie głębokich i trwałych zmian wewnątrzpsychicznych w stosunkowo krótkim czasie. Teoretyczne podstawy ISTDP oparte są na założeniach psychoanalitycznych oraz teorii przywiązania Johna Bowlby’ego, zintegrowanych ze współczesną wiedzą neurobiologiczną.
ISTDP to terapia ustrukturalizowana. Każda reakcja pacjenta jest podstawą stosowania określonego typu interwencji, której efekty możemy od razu zweryfikować.

Terapia jest:

intensywna – uwaga pacjenta jest natychmiast koncentrowana na problemie,
krótkoterminowa – obieramy najkrótszą drogę do osiągnięcia zmiany,
dynamiczna – koncentrujemy się na rozumieniu i rozwiązywaniu wewnętrznego konfliktu pacjenta

ISTDP zakłada aktywną rolę zarówno terapeuty jak i pacjenta. Pierwszym celem jest zatem wypracowanie świadomego i nieświadomego przymierza roboczego. Terapeuta używając techniki konfrontacji, identyfikacji, klaryfikacji (KIK) pracuje z tzw. obronami frontowymi (pasywność, uległość, mówienie ogólnikami, unikanie kontaktu wzrokowego itp.). Pacjent ma szansę wyraźnie zobaczyć autodestrukcyjny efekt unikania bliskości z terapeutą, a to pozwala mu porzucać dla własnego dobra stosowane wcześniej obrony. Terapeuta patrzy na pacjenta przez pryzmat tzw. trójkąta osób i trójkąta konfliktu (Malan 1979). Reakcje pacjenta (uczucie/impuls, lęk, obrona) reprezentują wierzchołki trójkąta konfliktu. Badamy je zawsze na bazie konkretnej sytuacji dotyczącej relacji z terapeutą w czasie sesji, relacji z obecnego życia pacjenta, bądź relacji z ważnymi osobami w przeszłości (trójkąt osób). W ten sposób pomagamy pacjentowi zrozumieć jego obecne reakcje i powiązać je z unikalną historią jego dzieciństwa. Doświadczenie przez pacjenta zablokowanych emocji i tęsknot z wczesnych relacji otwiera go na świadome przeżywanie uczuć i pragnień w aktualnych sytuacjach interpersonalnych. Istotne znaczenie dla przebiegu procesu terapeutycznego ma precyzyjna diagnoza charakterystycznego dla pacjenta wzorca rozprzestrzeniania lęku oraz pomoc pacjentowi w przywróceniu jego zdrowej regulacji. Ciągłe monitorowanie poziomu lęku pozwala uniknąć zbyt pochopnych interwencji, które mogłyby skutkować jego niekontrolowanym wzrostem i zablokowaniem procesu terapeutycznego. Rzeczywisty, pełny dostęp do uczuć i zdrowe regulowanie lęku wiążą się z ich doświadczaniem na poziomie fizycznym, dlatego też terapeuta stale kieruje swoją i pacjenta uwagę na reakcje mobilizowane w ciele. Wszystkie sesje są nagrywane na wideo, co pozwala na precyzyjne superwizowanie terapii, znacznie podnosi efektywność procesu terapeutycznego pacjenta oraz procesu szkolenia psychoterapeutów pracujących w tym podejściu. Efektem udanej terapii jest: rozumienie przez pacjenta procesów, które uruchamia, umiejętność patrzenia na swoje reakcje w kategoriach trójkąta konfliktu (uczucie/lęk/obrona) zdolność pacjenta do monitorowania swojego lęku i regulowania go w zdrowy sposób, świadoma rezygnacja z obron, możliwie pełne doświadczanie swoich pragnień i uczuć oraz umiejętność wyrażania ich (jeżeli pacjent tego chce) w konstruktywny sposób. Skuteczność ISTDP dokumentują liczne badania naukowe. Metoda może być z powodzeniem stosowana w przypadku większości problemów, w których wskazane jest leczenie psychoterapią.

Czym jest ISTDP