„Sięgając przez Opór, zaawansowane techniki psychoterapii”- Reaching Through Resistance, Allan Abbass – Wydawnictwo Harmonia 2 kwartał 2023.
tłumaczenie i korekta merytoryczna Joanna i Przemysław Duchniewicz. Centrum ISTDP, Intensywnej Krótkoterminowej Psychoterapii Dynamicznej
Fragment książki:
„Pacjent z wysokim oporem sprawia wrażenie osoby uwięzionej głęboko pod zamkiem, w którym rządzi karzący król. Przy bramach zamku stoi straż. Król, straż i więzień to aspekty jednego, tego samego pacjenta. Wiele osób stara się dotrzeć do więźnia, jednak z każdą próbą król staje się jeszcze bardziej karzący, a straż odpycha tych, którzy chcą pomóc. Więźniowi coraz bardziej brakuje odwagi i jako jedną z możliwych dla siebie opcji zaczyna rozważać śmierć.
Bez względu na to, jakie mamy odczucia wobec każdego z tych aspektów, musimy sięgnąć do osoby w lochu, by pomóc jej zmierzyć się z królem i strażnikami, a następnie rozbroić ich.”
….. ……
„Odwet karzącego króla
Jak tylko więzień zaczyna odczuwać emocje, karzący król rusza, by go ukarać. Naciskam więc i podważam opór.
T: Gdyby pan nie pozwolił na to, by wokół pana stał kiedykolwiek jakikolwiek mur, jest w panu coś, co nie chce już takich murów. [podważanie muru obron i nacisk na więźnia, żeby walczył z królem i sięgnął z powrotem do mnie]
P: Tak, myślę, że zaszedłem tak daleko. Początkowo nie byłem tego tak pewien.
T: Jest w panu bolesne uczucie, które chce się wydostać. Nie chce go pan już dłużej tam trzymać. [nacisk na żal i poczucie winy]
P: [w jego oczach pojawia się więcej łez] Ale jest jeszcze jedna bolesna część – to, że myślę, że nie mam nikogo, z kim mógłbym to dzielić. [żal z powodu narzuconej samemu sobie izolacji]
T: Ale to też jest bolesne – nie mieć teraz blisko siebie osób, z którymi można byłoby się dzielić swoimi uczuciami. [nacisk na żal i poczucie winy]
P: Albo ufać.
T: Tak czy tak, chce pan, by był ktoś blisko pana, ale utrzymuje pan dystans, a wtedy uczucia pozostają w panu, i cały ten dawny smutek jest tam uwięziony. [rekapitulacja: uczucia–obrony]
P: Tak.
T: To bolesne. To smutne. [nacisk na żal i poczucie winy]”
Będzie to bardzo ważna książka dla wszystkich psychoterapeutów próbujących sięgnąć poprzez opór do zdrowej części pacjenta, ale i uwięzionej gdzieś w głęboko w lochach samoniszczących, egosyntonicznych obron. Polecamy.
