Niedostrojenie opiekuna występuje np. wtedy, gdy opiekun nie reaguje na sygnały wysyłane przez dziecko. Obrazuje to eksperyment „nieruchomej twarzy” przeprowadzony przez Edwarda Tornicka. W trakcie eksperymentu matka początkowo uśmiecha się, reaguje w dostrojony sposób na zachowanie kilkumiesięcznego niemowlęcia. Widzimy zdrową i pozytywną interakcję między tymi dwiema osobami – pełne dostrojenie. Po chwili matka przyjmuje neutralną – nieruchomą twarz. Nie reaguje na niemowlę, które zaczyna sięgać po coraz to silniejsze „zachęcanie” matki do kontaktu, do powrotu do więzi, do dostrojenia. Im więcej i wcześniej dziecko otrzymało takich sygnałów budzących „nadzieję”, tym dłużej i silniej będzie reagowało, aż do skutku. Z powyższego eksperymentu wynika, że pierwszą reakcją dziecka na brak dostrojenia, na traumę jest aktywacja systemu strachu, lęku, bólu psychicznego. Jeżeli dotyczy to sytuacji, na którą dziecko nie ma wpływu, szrama może pozostać na całe życie. Ból i strach jest wynikiem braku zaspokojenia potrzeb rozwojowych dziecka
Ważne eksperymenty psychologiczne
